Zgromadzenie Sióstr św. Feliksa powstało w Warszawie, dnia 21 listopada 1855 roku, w którym to dniu Matka Angela i jej kuzynka – Klotylda Ciechanowska oddały się Matce Bożej, przed obrazem zwanym w Zgromadzeniu „Fundatorką”, na służbę według Woli Przenajświętszej Jej Syna Jezusa Chrystusa. W tym czasie prowadziły już opiekę nad gromadką dzieci i staruszek. Początkowo w pokoikach na poddaszu przy ul. Kościelnej 10 na Nowym Mieście, a gdy one okazały się zbyt ciasne, zajęły mieszkanie przy ul. Mostowej. Instytucję przez nie prowadzoną zwano „Instytutem Panny Truszkowskiej”, później „Zakładem św. Feliksa”.
Duchowe oparcie miały w o. Honoracie Koźmińskim, który cały czas towarzyszył powstawaniu dzieła. Na jego ręce złożyły ślub czystości, również z jego rąk, obie z Klotyldą, otrzymały habit tercjarstwa franciszkańskiego. Zofia przyjęła imię Angela, Klotylda zaś – Weronika. Dzieło bardzo szybko się rozwijało. Do sióstr zaczęły przyłączać się nowe towarzyszki. Udawały się z dziećmi na modlitwę do kościoła oo. Kapucynów, przed figurę św. Feliksa, co przyczyniło się do nadania dzieciom i siostrom nazwy. Gromadkę maluchów tytułowano „dziećmi od św. Feliksa”, a siostry – „siostrami św. Feliksa” inaczej „felicjankami”. Siostry odczytały to jako znak i przyjęły dla siebie nazwę nadaną przez ludzi. Odtąd patronem Zgromadzenia stał się św. Feliks. Podopiecznych cały czas przybywało. Dzięki Opatrzności Bożej Zgromadzenie stało się w roku 1858 właścicielem dużego gmachu przy ul. Daniłłowiczowskiej, zwanego Biblioteką Załuskich. W 1860 r. nastąpił podział Zgromadzenia na I chór – klauzurowy i II chór – oddający się działalności apostolskiej. Felicjanki szły do pracy w wiejskich ochronkach, których na terenie całego zaboru rosyjskiego było dwadzieścia siedem. Siostry uczyły religii, uczyły pisać i czytać dzieci i dorosłych. W czasie powstania styczniowego w 1863 pielęgnowały rannych, przygarniały sieroty pomordowanych, niosły pomoc wszystkim bez wyjątku.
To właśnie za to, za „udział w sprawach politycznych”, 17 grudnia 1864 roku siostry musiały zdjąć habity i w przeciągu trzech dni rozejść się do domów.
Była to jednak tylko pozorna kasata Zgromadzenia. Historia pokazała, że dzieła Bożego nie może zniszczyć ludzka ręka. Siostry klauzurowe zostały przewiezione do Łowicza, wśród nich Matka Angela. W tym czasie Założycielka utrzymywała z siostrami kontakt listowy, który przepełniony był głęboką wiarą podtrzymującą na duchu rozproszone siostry.
Zgromadzenie na nowo odżyło w zaborze austriackim, w Krakowie, gdzie od roku 1860 istniał już jeden dom. W roku 1866 właśnie w tym domu przy ul. Mikołajskiej w Krakowie stanęła Matka Angela. Zgromadzenie Sióstr Felicjanek rozwijało się bardzo szybko. Już w 1882 roku na ul. Smoleńsk powstał pierwszy duży klasztor, gdzie przeniosła się Matka. Stąd wyjeżdżały siostry na placówki, stąd wyjechały siostry do pracy wśród emigrantów polskich w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej, stąd w roku 1907 przyjechały siostry ponownie do Warszawy, dając początek Prowincji Warszawskiej Sióstr Felicjanek.
http://www.felicjanki.waw.pl/o-zgromadzeniu/historia