Breve Jana Pawła II podnoszące kołobrzeską konkatedrę do godności Bazyliki Mniejszej

Jan Paweł II, Papież, na wieczną rzeczy pamiątkę.
Jest zapewne rzeczą wrodzoną ludziom, aby od tego, co jako godne podziwu, przekazały przyroda (natura) i sztuka, wznosili się do tego, czego wprawdzie oczyma zobaczyć nie można, można jednak oglądać duchem zrodzonym do rzeczy wiecznych.
Mając to na uwadze, Kościół Święty, do którego należy prowadzić ludzi od spraw śmiertelnych i doczesnych do nieśmiertelnych, zawsze wznosił świątynie, ozdabiał je sztuką, ubogacał obrazami i objaśniał znakami rozjaśnienia umysłów wiernych, dla pogłębienia pobożności, dla wzrostu chwały Boga i świętych, zwłaszcza Najświętszej Maryi Panny w miarę swoich możliwości.
Kiedy więc Czcigodny Brat Ignacy Jeż, Biskup Koszalińsko-Kołobrzeski, listem już od tejże Stolicy prosił, aby świątynia Matki Bożej Wniebowziętej, która w Jego diecezji się znajduje, wyróżniona tytułem konkatedry, została podniesiona do rangi Bazyliki Mniejszej: albowiem, mówi, wyróżnia się historią, godnością, wielkością i budową, zwłaszcza, że ostatnio została przywrócona do pierwotnego stanu, My, po stwierdzeniu tego, co Kongregacja dla Kultu Bożego, na podstawie udzielonych przez Nas niegdyś uprawnień w tej sprawie postanowiła, na wniesioną prośbę chętnie wyrażamy zgodę.
Postanawia się przeto świątynię wyżej wspomnianą, mianowicie p.w. Matki Bożej Wniebowziętej, znajdującą się w Diecezji Koszalińsko-Kołobrzeskiej, zaliczyć do Bazylik Mniejszych z prawami i przywilejami takim świątyniom właściwymi (…).
Wszystko, co zdziałaliśmy, niech będzie błogie, szczęśliwe i błogosławione w skutki oraz niech powoduje wzrost religii chrześcijańskiej.

Dan w Rzymie, u św. Piotra, pod pierścieniem Rybaka, 10 czerwca Pontyfikatu roku Naszego ósemgo